Over SGW
Wat is het eigenlijk?
De afkorting SGW staat voor samengestelde wedstrijd. Dit betekent dat de ruiters met hun paard aan meerdere onderdelen deelnemen, te weten een dressuurproef, een springparcours en de crosscountry. In de crosscountry wordt een vooraf bepaalde route afgelegd, waarin natuurlijke hindernissen zijn opgenomen. Denk hierbij aan boomstammen, een waterbak, greppels, op- en afsprongen en dergelijke. Het tempo tijdens de crosscountry ligt vrij hoog, als je een fluitje hoort ga dan ALTIJD aan de kant. Dit betekent dat er een paard aankomt. De drie onderdelen worden met hetzelfde paard afgelegd. De resultaten van de drie onderdelen vormen samen de uitslag van de wedstrijd. Voor elk onderdeel worden zogenoemde strafpunten toegekend, de deelnemer met de minste strafpunten wint. De sfeer op een SGW wedstrijd is vaak erg gezellig, er heerst een gevoel van saamhorigheid en loyaliteit. De bezoekers van een SGW wedstrijd kunnen een afwisselende dag verwachten, want er is erg veel te zien, met uiteraard de crosscountry als meest spectaculaire onderdeel.
Wat maakt het zo leuk?
Als je aan een crossruiter vraagt waarom samengestelde wedstrijden rijden nou juist zo leuk is, hoor je bijna altijd als eerste reactie "het is zo afwisselend". Je bent de hele dag bezig met je paard, je doet aan drie verschillende onderdelen mee en dat betekent dus ook dat je heel veelzijdig traint. Iedereen met een gezond paard, die netjes kan rijden en een winstpunt heeft in het B springen kan meedoen met een samengestelde wedstrijd. Met welk ras je rijdt, maakt dan niet veel uit. Vrijwel alle paarden vinden het dan ook geweldig, vaak zijn ze in het starthok al zo enthousiast dat ze niet meer kunnen stil staan. Kom vooral eens kijken op een wedstrijd want het is hartstikke leuk en spectaculair!
Is het niet gevaarlijk?
Een groot verschil met een springparcours is dat de hindernissen die je springt vast zijn; er kunnen dus geen balken vallen. Dit lijkt voor veel ruiters eng, een hindernis geeft namelijk niet mee als je er tegen stoot. Toch is dit niet zo gevaarlijk als je zou denken, natuurlijk zijn er risico's aan verbonden maar door goede training en voldoende bescherming kun je de kans op problemen al behoorlijk verminderen. Bovendien wordt er tegenwoordig gebruik gemaakt van zogenoemde 'breekbomen' die breken als een paard deze hard raakt. Het massieve karakter van de andere hindernissen heeft ook als voordeel dat een paard makkelijker over een hindernis 'glijdt' en zelfs zich erop kan afzetten als dat nodig mocht zijn. Ook zie je dat de moeilijkheidsgraad in de klasses steeds meer wordt gezocht door de hindernissen technischer van aard te maken in plaats van steeds hoger en breder. Een smal sprongetje na een scherpe bocht is bijvoorbeeld moeilijk aan te rijden; een paard dat onvoldoende onder controle is zal er al snel langs vliegen en zo zullen toch de beste combinaties bovenaan komen zonder dat de kans op vallen wordt vergroot.
De afkorting SGW staat voor samengestelde wedstrijd. Dit betekent dat de ruiters met hun paard aan meerdere onderdelen deelnemen, te weten een dressuurproef, een springparcours en de crosscountry. In de crosscountry wordt een vooraf bepaalde route afgelegd, waarin natuurlijke hindernissen zijn opgenomen. Denk hierbij aan boomstammen, een waterbak, greppels, op- en afsprongen en dergelijke. Het tempo tijdens de crosscountry ligt vrij hoog, als je een fluitje hoort ga dan ALTIJD aan de kant. Dit betekent dat er een paard aankomt. De drie onderdelen worden met hetzelfde paard afgelegd. De resultaten van de drie onderdelen vormen samen de uitslag van de wedstrijd. Voor elk onderdeel worden zogenoemde strafpunten toegekend, de deelnemer met de minste strafpunten wint. De sfeer op een SGW wedstrijd is vaak erg gezellig, er heerst een gevoel van saamhorigheid en loyaliteit. De bezoekers van een SGW wedstrijd kunnen een afwisselende dag verwachten, want er is erg veel te zien, met uiteraard de crosscountry als meest spectaculaire onderdeel.
Wat maakt het zo leuk?
Als je aan een crossruiter vraagt waarom samengestelde wedstrijden rijden nou juist zo leuk is, hoor je bijna altijd als eerste reactie "het is zo afwisselend". Je bent de hele dag bezig met je paard, je doet aan drie verschillende onderdelen mee en dat betekent dus ook dat je heel veelzijdig traint. Iedereen met een gezond paard, die netjes kan rijden en een winstpunt heeft in het B springen kan meedoen met een samengestelde wedstrijd. Met welk ras je rijdt, maakt dan niet veel uit. Vrijwel alle paarden vinden het dan ook geweldig, vaak zijn ze in het starthok al zo enthousiast dat ze niet meer kunnen stil staan. Kom vooral eens kijken op een wedstrijd want het is hartstikke leuk en spectaculair!
Is het niet gevaarlijk?
Een groot verschil met een springparcours is dat de hindernissen die je springt vast zijn; er kunnen dus geen balken vallen. Dit lijkt voor veel ruiters eng, een hindernis geeft namelijk niet mee als je er tegen stoot. Toch is dit niet zo gevaarlijk als je zou denken, natuurlijk zijn er risico's aan verbonden maar door goede training en voldoende bescherming kun je de kans op problemen al behoorlijk verminderen. Bovendien wordt er tegenwoordig gebruik gemaakt van zogenoemde 'breekbomen' die breken als een paard deze hard raakt. Het massieve karakter van de andere hindernissen heeft ook als voordeel dat een paard makkelijker over een hindernis 'glijdt' en zelfs zich erop kan afzetten als dat nodig mocht zijn. Ook zie je dat de moeilijkheidsgraad in de klasses steeds meer wordt gezocht door de hindernissen technischer van aard te maken in plaats van steeds hoger en breder. Een smal sprongetje na een scherpe bocht is bijvoorbeeld moeilijk aan te rijden; een paard dat onvoldoende onder controle is zal er al snel langs vliegen en zo zullen toch de beste combinaties bovenaan komen zonder dat de kans op vallen wordt vergroot.
Gemaakt door Kimberley Kalkhoven
